Πριν ένα εξάμηνο αποφάσισα να αποκτήσω το δεύτερό μου Subaru :)
Μετά από τη συνύπαρξη με ένα υπέροχο Forester XT, αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα. Αποφάσισα να πάρω αυτό που ονειρευόμουν από μικρός. Ένα STI μπλε με χρυσές ζάντες. Το αυθεντικό χρώμα, αυτό που ξεχωρίζει στο δρόμο. Το αγόρασα για βόλτες, σίγουρα λίγο πιο γρήγορες βόλτες, αλλά έχει γίνει η καλύτερη παρέα για ταξίδια.
30 χιλιάδες χιλιόμετρα μετά και έχοντας οργώσει όλα τα χιονοδρομικά της Ελλάδας, το μόνο που έχω να πω είναι ότι ακόμα έχω το ίδιο χαμόγελο κάθε φορά που μπαίνω μέσα, το ίδιο χαμόγελο όπως την πρώτη μέρα που το αγόρασα.
Ένα αμάξι φτιαγμένο για να σου κάνει όλα τα χατίρια, να τρέχει, να πατάει, να πηγαίνει ταξίδια, να μπαίνει στο χιόνι στο χώμα, παντού. Ένα αμάξι που δεν καταλαβαίνει από κακό δρόμο, ένα αμάξι φτιαγμένο για ελληνικό δρόμο.
Το όνειρο κάθε ανθρώπου που έχει μεγαλώσει παίζοντας Colin McRae. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είναι ένα ακόμα αυτοκίνητο που απλά θα σε πάει στο γραφείο, είναι ένα αυτοκίνητο που θα σου παρέχει την ασφάλεια που θες σε όλες τις συνθήκες. Ένα αμάξι που θα θέλεις απλά να το βγάλεις από το γκαράζ για να το κάνεις βόλτα.
Ναι μάλλον είμαι subalover, και θα συνεχίσω να είμαι. Θα συνεχίσω να αγαπάω εταιρείες που το αυτοκίνητο δεν είναι απλά ένα μέσο μετακίνησης, αλλά ένα μέσο που σε κάνει να μη θέλεις να σηκωθείς από το bucket κάθισμά του. Ένα αμάξι που μόνο αν το οδηγήσεις μπορείς να καταλάβεις τη χαρά και τη διαφορά από όλα τα άλλα αυτοκίνητα.